Jaloezie

Mijn eerste berichtje over, naar mijn mening, een van de ergste gevoelens die er is. Sinds een vrij korte tijd heb ik kennis gemaakt met het duiveltje dat van binnen aan mij knaagt en een stemmetje in mijn hoofd waardoor ik me continu dingen aanpraat en me zorgen maak over niks. Het is niet nodig om hier over in te zitten maar op het moment dat je in de zevende hemel bent wil je daar voor eeuwig blijven en je zal er alles aan doen om hiervoor te zorgen. Natuurlijk instinct. Je bent op je hoede, gezonde bescherming tegen factoren van buitenaf die "eventueel" jouw perfecte relatie kunnen verpesten. Valse beschuldigingen, foute vooroordelen en rare vermoedens. Goede vriendinnen van hem, ex'en, stalkende meisjes op Facebook, be aware! Het hoort er allemaal bij. En nee, ik ben geen freak. Of eigenlijk.. heel veel meisjes zijn een beetje freaky. Én niet te vergeten, jongen kunnen net zo erg zijn. Het voordeel van de mannen onder ons is ze het minder laten merken, ze houden het voor zich en voorkomen een hoop gezeik, goede eigenschap!
Een manier om elkaar niet op de zenuwen te werken: net zoals mannen de jaloezie voor je houden. Maar, je moet er wel vrede mee hebben en uit ervaringen durf ik te zeggen dat opkroppen niet werkt. Des te erger is het wanneer je het er allemaal uitspuwt wanneer je een paar wijntjes op hebt! Oei.
Het enige wat je kunt doen is je erbij neerleggen en je partner volkomen te vertrouwen. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet nog steeds niet hoe je dat precies doet maar het is het proberen waard (als het goed is). Maar nog belangrijker: wees vooral eerlijk. Laat hem maar zien dat je gevoelens hebt en dat hij daar best wat rekening mee mag houden. Wij zijn geen aanstellers, wij kiezen er niet voor om ons zo te voelen, daar zorgde hij voor vanaf het moment dat hij jou in zijn armen nam. Hij is tenslotte van jou. En als je net zo monogaam bent als ik wil je hem niet delen, met niemand niet!