Trotse Tieten

Dit is een blogje voor de dames onder ons, of voor de heren die geïnteresseerd waren na het lezen van de titel. Ik wil het namelijk hebben over 2 stukken vlees die kenmerkend zijn voor de vrouw. Geen man die ze heeft, op een paar dikzakken na, maar dit zijn geen stukken vlees te noemen, die bestaan enkel uit vet. Natuurlijk kun je ze ook op een onnatuurlijke wijze ontwikkelen wegens persoonlijke redenen en hiervoor al mijn respect.
Maar met deze bobbels kwam je niet ter wereld. Kunnen jullie je nog herinneren dat je ooit onschuldig rond huppelde in je blote borst over het strand? Alle kinderen even plat en er zijn geen lichamelijke verschillen te zien (op het bobbeltje in het jongetje zijn zwembroekje na).

Tot opgegeven moment alles verandert, je bent ongeveer twaalf jaar oud en zit net op de middelbare school. Een onzekere periode, de puberteit, komt je tegemoet. En tegelijkertijd verschijnen de eerste tekenen van 'een vrouw'. Wanneer je nú halfnaakt over het strand zou huppelen, zouden de jongens wel raar opkijken, weliswaar kwijlend. Ja, het is zo ver, je bent sexy! Maar dat houd je nog niet zo bezig, want die dingen zijn verdomd irritant en ze doen zelfs pijn wanneer je een stoot krijgt of de trap op rent. Boink boink boink.
What the fuck moet je met die uiers? Je hebt beugels nodig om ze overeind te houden, want anders gaan ze hangen. Je moet oppassen dat je shirtjes niet doorschijnen, want dan zie je je BH. En kijk uit voor zichtbare stijve tepels, want dat is pas écht beschamend!
Zoveel zorgen om die (nog) kleine heuveltjes.. En als je dan eindelijk gewend bent aan die tetten, ontstaat er échte paniek! Zijn ze niet te groot, of te klein?! Van cup AA tot cup G. En waarom is de ene groter dan de ander?
Daar sta je dan, naakt voor de spiegel, je tieten op te liften of plat te drukken. Niets is goed genoeg, en je doet er alles aan om ze groter te laten lijken of ze niet op te laten vallen. Maar ik zeg: no stress! Alle tieten zijn mooi, zolang je dat zelf maar vindt. Er zijn weinig jongens die negatief spreken over een stel boobies. Sommigen houden van kleine ronde, sommigen van een flinke hand vol. Het belangrijkst vinden ze dat het plaatje klopt. Maar dat is iets waar je zelf voor kunt zorgen, toch? In ieder geval past op elk paar tieten een dekseltje.
Eerlijk waar, ik ben gek op mijn tieten. Ik ben niet altijd zo tevreden geweest en ik heb een grote angst voor mijn oudere jaren wanneer alles gaat hangen en zakken. Maar met een goede BH ben je nooit verloren. Gewoon veel geld verdienen en ze verhullen in een Marlies Dekkers.
Iedereen zou trots moeten zijn op deze parels. Elk paar borsten is verschillend en elk heeft zijn eigen schoonheid. Laat ze daarom zien! Wees niet bang voor een decolleté of een strak truitje.
Tieten staan voor vrouwelijkheid. Dus trots zijn op je tieten, is als trots zijn op je vrouwelijkheid. En we hebben al het recht om hier trots op te zijn!

Criminele kakkers

Steden grenzen altijd aan tientallen inimini dorpjes. Ze behoren niet tot de stad, maar toch wel een klein beetje. Soms worden ze meegeteld met het bewonersaantal en soms niet. Feitelijk maken ze gebruik van alle voordelige kanten van de stad, maar duiken ze weg voor de drukte.
Ze creeëren hun eigen mini-winkelcentrum met een etos en een albert heijn. Ze voelen zich erg cool totdat ze beseffen dat er altijd wel één ding staat op hun boodschappenlijstje waar ze toch echt voor naar het centrum van de échte stad moeten fietsen.
Ook mijn stad, Leiden, heeft last van die aanplak dorpjes. Al woon ik op de grens der grensen tussen Leiden en zo'n dorpie, ik ben heel blij dat ik niet één straat verder woon. Het zogenaamde dorp achter mij heet Oegstgeest, een dorp met status. Jan Wolkers is er opgegroeid en heeft er zelfs een boek over geschreven, poe poe.
In Oegstgeest zijn de huizen allemaal nét iets groter en is de gemiddelde leeftijd nét iets ouder. Het UGG's gehalte is ook iets hoger en er lopen veel meer hockeysticks rond. Om de hoek bij mij zit één van de 'winkelstraten', want dit dorp heeft er zelfs twee! Naast de supermarkt, de apotheek en de boekenwinkel zitten hier de chique ouwe wijven winkels. Elke dag weer komen er tientallen moeders in Jaguars, of andere dure bakken van hun rijke mannen, met buggy's en kinderen met mini-ugg's aangehuppeld op "De Kemp". Stiekem geniet ik altijd van dit sfeerbeeld. Als ik erheen ga trek ik altijd óf mijn mooiere kleren aan en doe alsof ik er bij hoor. Óf ik trek bijn kapotte spijkerbroek aan en jaag iedereen het stuipen op het lijf.
Maar de aanleiding van dit berichtje was eigenlijk een hilarische gebeurtenis die zich vandaag voordeed in de desbetreffende winkelstraat. Twee tuthola's met hun handtasjes en zonnebrillen hadden zojuist hun boodschappen gedaan bij de Albert Heijn en terwijl ze rustig naar buiten liepen, werden ze ruw beetgepakt door twee politiemannen.. Ze werden aangehouden en meegesleurd in de politiewagen. Ja, écht, ze moesten mee naar het bureau. Het is niet te geloven, maar deze twee dames hebben (snoepjes) gestolen uit de Appie! Je had hun gezicht moeten zien.. Ze probeerden zich nog enigszins een houding te geven, maar ze konden wel janken van schaamte. Zielig hoor.
Ja, het is een raar dorp met blijkbaar criminele kakkers, maar er valt veel te beleven en te zien. Ik ga er graag heen.

Het trucje van de verkleinwoordjes

Dit berichtje is bedoeld als een klein levenslesje. Uit eigen ervaring kan ik jullie namelijk een handig tipje geven: Gebruik meer verkleinwoordjes!
Je zult het vanzelf merken, alles om je heen wordt een stukje liefelijker en schattiger. Alles klinkt minder grof en prettiger in de oortjes.
Zelf probeer ik zo vaak mogelijk gebruik te maken van dit techniekje. Je moet alleen oppassen want als je het te vaak toepast wordt het irritant en ben je niet meer te volgen.
Maar let op, gebruik het wel op de juiste momenten! Sommige dingen willen namelijk liever niet verkleind worden en kunnen zelfs beledigend worden opgevat (denk aan: geslachtsdelen!).
Als je het een beetje onder de knie hebt, zal je er vanzelf achter komen hoe goed het werkt. Je komt liever over terwijl je toch hetzelfde verkondigt. Zelfs scheldwoordjes worden verzacht. Van "sukkel" naar "sukkeltje", van "muts" naar "mutsje" en van "kut" naar "kutje". Leuk hè?
Tegenwoordig heb ik het gevoel alsof alles maar groter en méér moet zijn, waardoor we het "klein maar fijn" vergeten. Door vaker -je/-tje/-pje achter iets te zetten, neem je dingen eigenlijk met een korreltje zout, verwachtingen zijn minder hoog, en daardoor ook haalbaarder. Zo kun je sparen voor een auto, maar ook voor een autootje, een lief klein fijn autootje. Ééntje waar je bijna net zo gelukkig van wordt, maar die wel een stukje minder onbereikbaar is. Daarnaast zijn verkleinwoordjes ook goed voor de lijn. Want een stukje taart is veel gezonder dan een stuk taart, maar je kunt er net zoveel van genieten.
Het gebruiken van verkleinwoordjes is als door een roze, lila, babyblauwe brilletje kijken. Maar vergeet hem niet soms af te zetten, want anders vermindert het effect. Het is goed om af en toe weer kennis te maken met de grove, grote wereld en na een tijdje weer te vluchten in het kleine, onschuldige wereldje van de verkleinwoordjes.
En als je me niet gelooft, moet je het maar testen. En als je me wel gelooft trouwens ook! Enjoy(tje)

Schaamteloos zweten

Met stip op nummer één, mijn meest gehate eigenschap: zweten. Het is niet eens een eigenschap, maar een automatisch functioneringsverschijnsel van ons lichaam. We doen 't niet expres en toch roepen we de meest afkeurende reacties op. Niks is zo smerig als zweet in het openbaar. Klotsende oksels, zweetvoeten en van die grote druppels die sijpelen over het voorhoofd. Goor, al helemaal wanneer je het kan ruiken..
Daarom doen we er alles aan om het te verbergen. Flessen deodorant gaan er doorheen en iedereen weet dat je beter géén grijze, strakke truitjes kan dragen (toch?). Want je wenst niemand toe jouw mega zweetplekken te zien wanneer je besluit je handjes in de lucht te gooien.
En dat terwijl zweten eigenlijk doodnormaal is, en let wel: zeer nuttig! Want als je het bloed en bloedheet hebt, zorgt dit laagje vocht voor dat kleine beetje verkoeling. Mijn vader zegt altijd dat ik trots moet zijn op de zweetdruppeltjes terwijl we aan het wandelen zijn en liters vocht verliezen, gepaard met een knalrode tomatenkop. Het is een 'natuurlijk' proces en behoudt de lichaamstemperatuur. Zucht. Maar sexy vind ik het niet...
Bij mezelf dan. Want grote gespierde mannen daarentegen, mogen van mij best een beetje verhit raken. Door zware inspanning bijvoorbeeld. Het is tenslotte een teken van fanatisme en doorzettingsvermogen. Daarbij maakt het hen op de een of andere manier woest aantrekkelijk!
Zweet kan er zelfs voor zorgen dat je de juiste partner uitkiest. Want liefde is.. iemand anders zijn zweet lekker vinden. Naja, lekker is misschien niet het juiste woord, maar je kunt het in ieder geval uitstaan! Het is namelijk bewezen dat je je partner kiest op geur, lichaamsgeur, en ook ik kan uit ervaring zeggen dat ik nog nooit een 'lover' heb gehad die stonk (naar mijn mening dus).
Ach, waarom doe ik eigenlijk zo moeilijk over iets wat iedereen doet, dat er gewoon bijhoort en zelfs zijn voordelen heeft? Hoe langer ik er over nadenk, hoe meer ik vind dat we er ons geen hol van aan moeten trekken. Wat kan het eigenlijk kwaad? De mooiste moment zijn toch wanneer je je geen zorgen hoeft te maken of je er sexy uitziet of lekker ruikt. Tijdens een wild concert Pendulum op Lowlands bleef niemand en niks droog en velen konden hun haren wel uitwringen maar ik had nergens last van, want bij mij was het ook behoorlijk nat tussen mijn billetjes.. Zonder schaamte. Heerlijk toch!
Als we dat nou eens wat vaker zouden doen. Want waar het eigenlijk allemaal om draait is enkel schaamte. Waarom vinden we zweten zo erg? Odat we ons ervoor schamen. Is dit nodig? Misschien niet, maar het zit er zo ingeprent.
Schaamte zou met stip op nummer één staan van mijn meest gehate eigenschappen moeten staan! Misschien moet ik daar ook meer eens een berichtje over schrijven..

Hand vs. Poot

Als ik me bedenk dat zo veel mensen zich verbonden voelen met dieren, kan mij dat erg verbazen aangezien de mens zich meestal erg arrogant opstelt ten opzichte van 'beesten'. Men maakt vaak de onderscheiding tussen mensen en dieren, terwijl we ondertussen wel beter zouden moeten weten. Tenminste, als je in de wetenschap gelooft. Bij biologie leerde ik dat dieren in verschillende groepen zijn verdeeld, van schimmels tot gewervelden. En de gewervelden zijn weer ingedeeld in soorten, waaronder de mens. De uitdrukking "mens en dier" is dus nonsens, we zouden moeten zeggen: dieren, waarónder de mens. Toch wil niemand de overeenkomst maken met dieren, want wij zijn zogenaamd veel beter dan zij. De vergelijking met een dier is zelfs een belediging..
Ik zou bij God niet weten waarom wij ook maar één haartje beter zouden zijn dan dieren. We zijn een stel bazige tuthola's die denken dat we meer rechten hebben dan de andere soorten dieren, omdat we toevallig op twee benen kunnen lopen en grotere hersens hebben. We vernielen huizen, voedsel en levens van onze soortgenoten omdat we verslaafd zijn aan luxe. De grootste, gevaarlijkste beesten, dat zijn wij!
We zijn respectloos tegenover de anderen tótdat we ze nodig hebben, voor ons eigen zelf. We kopen er éen, sluiten hem op, praten er tegen, vertroetelen hem en denken dat we een nieuwe vriend hebben. Laat me niet lachen, hoe kunnen mensen en dieren nou vrienden zijn terwijl ze niet eens op elkaar lijken? Een échte dierenvriend geeft toe een dier te zijn! En pas dan heb je het recht om hand in poot te lopen/zitten.

Gebruiksonvriendelijke tweewielers

De houdbaarheidsdatum van een fiets lijkt steeds korter te worden. Vroeger was het nog heel normaal dat een Gazelle 20 jaar mee ging maar tegenwoordig geven ze het na 2 jaartjes al op. Logisch, ze maken ook een hoop mee. We rijden van hot naar her onder de meest barre weersomstandigheden, we smijten onze fietsen neer tussen overvolle fietsenrekken en vallen met fiets en al op de grond. En dan zijn er nog de jonge vandaaltjes die het stoer vinden om je wiel een trap te geven! Junkies die hem rustig meenemen en lamme koorballen die hem huppekee in de gracht kieperen!
Ach, onze lieve fietsjes hebben een hoop te verdragen. Maar juist daarom zouden we op z'n minst mogen verwachten dat ze ons niet telkens in de steek laten?! Keer op keer zit je opgescheept met een lekke band, mijlenver van huis. Je ketting ligt eraf, slag in je wiel, remmen kapot, bel stuk, trappers staan stil, etcetera etcetera... Tijd voor verandering. We leven nu in de 21e eeuw en de meest ingewikkelde microchips worden uitgevonden terwijl we nog steeds op hetzelfde model rijden als 50 jaar geleden. En als je iets wilt hebben met enigszins kwaliteit ben je gelijk een paar honderd euro lichter. Maar je zou wel gek zijn om zoveel geld over te hebben voor een ding waar je niet eens mee naar de club durft te gaan, omdat hij tóch wel gestolen wordt.
Onzin. Het móet mogelijk zijn om een simpele, goedkope en stevige versie te ontwikkelen. Geheid een gat in de markt. Er moet toch een goede reden zijn voor het feit dat deze nog niet bestaan? Bijvoorbeeld vanwege alle fietsenmakers die met onze krakkemikkige fietsen hun brood verdienen, misschien hebben zij er wel  iets mee te maken...
Ja, ik voel me bedrogen. Elke keer als ik afscheid moet nemen van mijn vertrouwde vervoersmiddel. Ik heb ze nooit erg lang gekend maarja, je raakt toch gehecht aan zo'n rammelbakkie. Ik vind niks zo fijn als het rijden in de nacht, muis en muisstil, wanneer mijn rammelende fiets klinkt als een ritmische bulldozer. Het herkenbare geluid dat de omgeving waarschuwt voor mijn komst. Het was natuurlijk elke keer te voorspellen dat er een dag zou komen waarop Fietsje in elkaar zou storten.. Maar toch, het blijft jammer.
Wat zou ik blij zijn met een nieuw maatje met zijn nieuwe geluidjes waar ik mijn toekomstige avonturen op kan beleven. Een perfect maatje, die me niet teleurstelt en waar ik geen afscheid van hoef te nemen tot mijn dood ons scheidt.. Dus voel je, als nerd, gerust aangesproken om deze voor mij uit te vinden: de 21e eeuws fiets!

Lentekolder

Het overkomt iedereen volgens Uil. "Jou, jou, jou en zélfs JOU!" Jullie geloven het niet maar wat één van de bekendste Disneyfilms ons vertelt is de realiteit. Wanneer het zonnetje begint te schijnen, vogels hun liederen gaan zingen en konijntjes door de grasgroene weilanden huppelen ontstaat er een warm gevoel van binnen. Kriebels in de buikjes, het is weer zo ver! Neurieënd zit je op de fiets en ruik je een frisse lentegeur. Alles om je heen krijgt weer kleur en de zon verft een warme gloed over de straten. Ook de wangetjes worden weer roze, de haren worden lichter en de schouders bruinen een beetje bij. Dit alles maakt de aarde en zijn bewoners een stuk aantrekkelijker. Knappe koppen en ontblote armen of benen lokken zich, wie kan deze verleiding weerstaan?
Door de hormonen raak je verstrikt in een rooskleurige situatie die je niet had zien aankomen. Een knipoog en een kusje. Van het één komt het ander. Zelfs bij jou! Want ook jij lijdt aan de Lentekolder! Onweerstaanbaar, de natuur van de liefde.
En ook als je de liefde al gevonden hebt en deze hebt gedeeld tijdens de barre winter, kan de lente weer een frisse draai geven aan een spannende relatie. Samen hebben jullie de koude tijden doorgezeten, fantaserend over de prachtige zomer die jullie tegemoet staat. Geplande vakanties, dagjes aan het strand en biertjes op het terras. Natuurlijk hebben jullie genoten van de knusse wintermomentjes en de romantiek van de sneeuw. Maar wat was jij het spuug en spuugzat om telkens, dik verpakt, op en neer te fietsen.
Maar rond deze periode van het jaar is het droomwereldje éindelijk in zicht. Je het nieuwe zin en energie om er weer op uit te gaan! Een boost. Ook jullie zijn samen getroffen door de Lentekolder en je leert elkaar weer opnieuw kennen in de zonneschijn.
Toen ik dromend uit het raam keek vanuit de trein en ik de groene weides, vogeltjes en lammetjes zag, dacht ik aan de diertjes uit het bos van Bambi. De scène waarin de lente begint en iedereen spontaan verliefd wordt. Bloempje vindt een ander stinkerdje tussen de bloempjes. Stampertje laat zich verleiden door een knappe jonge dame en uit enthousiasme stampt ie ver-schrik-ke-lijk snel met zijn voetje. En wanneer Bambi een slokje neemt uit een vijvertje loopt Feline naar hem toe, zijn jeugdvriendin maar dan groot geworden en prachtig mooi.. Ze geeft hem een likje en giechelt.
Lachend hadden de jongens het weggewuifd toen Uil hun op de hoogte bracht van het grote fenomeen: de Lentekolder... Maar tegen de Lentekolder valt niks te doen, het zijn de hormoontjes die op hol slaan en hun prooi achterna gaan.
En zo gaat het ook bij ons. Jaja, misschien vind je dit nu onzin, maar ook jij huppelt straks hand in hand door de wei! Pas maar op..
YOU WILL GET TWITTERPATED!